Тэрээр хуучин буйдан дээрээ тухлан суугаад Одоо яах вэ? гэсэн асуулт өөртөө тавин бодолхийлнэ. Энэ асуултыг тэрээр олон удаа өөртөө тавьсан боловч хэзээ ч хариулж чадаж байсангүй. Гэлээ ч тэрээр сэтгэлээр унахгүй гэдгээ бас сайн мэдэж байлаа. «Яахав, нэгэнт нөхцөл байдлыг өөрчилж чадахгүйгээс хойш зохицоод л явах нь одоогоор хамгийн сайн сонголт юм.» Ингэж бодогдонгуут тэрээр шийдсэн хүний царай гарган шүршүүрт орохоор бослоо. Шүршүүрээс гараад саяхан хуссан эрүүгээ нэг тэмтэрч үзсэнээ, жижигхэн өрөөнийхөө буланд буй хувцасны шүүгээг онгойлгон цөөхөн хувцасаа гүйлгэн хараад хүний нүдэнд өртөмгүй энгийн хувцаслахаар шийдээд хуучин ширэн өмд, өөрийн хайртай хуучин хөх цамц, ширэн хүрмээ авч өмсөн, мөн л хөх өнгийн саравчтай малгайгаа духдуулаад бэлдэж тавьсан цүнхээ шүүрэн авч гарлаа.